Uzun bir ara verdiğimin farkındayım. Yaşamdaki en önemli duraklarımın birindeyken, önemli bir misyonla karşıma çıkan biricik dostumu kaybetmenin hüznü ve şaşkınlığı ile kelimelerim adeta sustular.
Beni bırakıp gitmesine önce çok kızdım, kabullenemedim, sonra tarifi çok zor olan bir acıyla doldu tüm benliğim. Ve kabulleniş aşaması başladı ardından. Ama özlemi hiç bitmedi.
Son olarak onun başka bir boyut olan ölüme geçişini yazdım bloğumda. Sonra kelimeler sanki onunla birlikte geçiş yapıp gittiler. Biliyorum her şey zamanla seyir ediyor ve zamanla belirleyicilik kazanıyor.
Bloğumu sürekli ziyaret edip, yorumlarda bulunan arkadaşlarıma bu vesile ile de teşekkür etmek istedim. Emeklerinize sağlık..
Tekrar buluşmak üzere, sevgilerimle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder