Hayat tarzı...

Mine URGAN'dan bir yazı.Mina Urgan demiş ki; "Ben sahip olduklarımın tadını çıkarmayı öğrendimhayatta. Sahip olamadıklarımın ve olamayacaklarımın acısına ise ayıracakzamanım yok. Hayat çok kısa."... daha çok şeye ihtiyaç duymak değil, varolanla yetinebilmeyi başarmakonemli olan...Charlotte kuralıCharlotte, Paris'te yaşayan çok güzel bir kızdır. O kadar güzeldir ki, sarısaçları şelaleler gibi omuzlarından kollarına dökülür. Boyu upuzun,bacakları upuzundur. Bir reklam ajansında, müşteri temsilcisi olarakçalışır. İyi para kazanır. Ailesi çok varlıklıdır hatta. Geçen yaz, GüneyFransa'daki malikánelerini, Brad Pitt-Angelina Jolie çiftinekiralamışlardı. Hatta, "Geldiğimizde evde, hizmetlilerden başka kimseolmasın" diye tembihlemelerine rağmen, Charlotte gidişini muzipçegeciktirmiş ve bu meşhur çiftle tanışmıştı.Bense Charlotte'u geçen hafta Paris'te tanıdım. Şu ana kadar, fütursuz birroman girişi gibi gelişen bu bilgileri almanız, kuralı sorgulamamanızaçısından önemli. Paris'te, bir arkadaşım beni Charlotte'un evine davetetti. Bilirsiniz, insanlar birbirlerinin hayatını merak eder, fark etmedenve ettirmeden incelerler. Hatta benim en sevdiğim şeylerden biri, sokakta,perdeleri sonuna kadar açık evlere ve orada yaşananlara şahit olmaktır.İnsanın içi, insanlığa ısınır. Dersin ki, "Oh.... Üç aşağı beş yukarı aynışeyler işte!" Ben de, böyle gözlerle incelemeye başladım biraz öncetanıdığım bu güzel Fransız kızın hayatını.Herkesin evinden yola çıkıp, kendisine varmak mümkün. Fakat bu evde birtuhaflık vardı. Her şeyden çok az vardı bu evde.. Gerektiği kadar. Mesela,bir şampuan bir sabun. Küvetin kenarında öyle yalnız başlarına...(Birbirleriyle uzun zamandır konuşmadıklarına eminim.) Minnacık bir dolap.İçinde birkaç elbise kazak. Altı yedi ayakkabı. İki dvd. Beş cd. Ipod. Dörtbardak, birkaç tabak. Birkaç mum. En fazla on tane kitap. Hiç ruj yok!Çantasındaymış. Zatenlipstick o da... Hayatta bazen, birleştirdiğin kalıpların tamamen dışıbileşimler olur da, şaşakalırsın ya. Başa dönersin ya. Bir yerde birhesaba, olmazsa olmaz diye eklediğin bir kalem birdenbire, tek birörnekle, kendini siler ya. Öyle oldu bana. Gözlerindeki silik eyelinerdışında, süsü de yok bu kızın. Peki bu kız nasıl böyle kız oldu? Nasılböyle sade kaldı? Kadın oldu? Dışarıda bu kadar az şeyle, içi çok oldu?Anlayamadım. Çözemedim. Ona zaten banyosunu gördükten sonra, "misssimplicity" adını takmıştım hemen. Bayan Sadelik..Beni şaşırtan şey, aynı zamanda modellik yapacak kadar güzel ve havalı,aynı zamanda varlıklı bir kızın bu hayat seçimi. Olağanüstü... Kendihayatım, arı kovanı gibi başımda vızıldamaya başladı. Paris sokaklarındabeni takip edip durdu bu arılar. Tek çöp bir şey alamadım. Hep sordum: bunagerçekten ihtiyacım var mı? Buna benzer, aynı işi gören bir şeyim varmı?... Koca koca alışveriş merkezleri, bizi kandırmak için birbirleriyleiddiaya girmiş ahtapotlar gibi gelmeye başladı. Kaçtım, kaçtım, saklandım.Sahip olduklarımın,yarısından fazlasına ihtiyacım oktu.Hayatı ağırlaştıran şey, seçim çokluğu.Az şey kadar güzeli yok. Gereği yok. Sonumuz belli.Banyoda bütün ürünler, dopdolu şişelerle birbirlerini köpürtürken, hiçgiymediğimiz kazaklar lüzumsuzca dizilmiş t-shirt'lere dolapta el şakasıyaparken, hiç açılmamış kitaplar kendi kendilerine konuşurken... Bizorada olmayacağız. Üstelik onlar da, boşu boşuna bizden başka kimseninolmamış olacak. Anladınız değil mi Charlotte kuralını. Ben de sözügeçenlerde yakın bir arkadaşımdan duyduğum ve sevdiğim bir sözle bitireyim.Zenginlik çok şeye sahip olmak değil az şeye ihtiyaç duymaktır.

kaynak